Volkanların dağılışı levha sınırları ile paralellik gösterir. Levha sınırları, yerkabuğunun en zayıf olduğu yerler olup magma bu bölgelerde yeryüzüne daha yakındır.



Dünyada en çok volkan görülen yerler:

Büyük Okyanus çevresi (Ateş Çemberi)

Bu bölge, Pasifik Plakası'nın çevresindeki diğer tektonik plakalarla (Kuzey Amerika, Güney Amerika, Filipin, Avustralya, Nazca, vb.) etkileşimde olduğu bir alanı kapsar. Bu etkileşimler çoğunlukla dalma-batma (subdüksiyon) zonları oluşturur. Subdüksiyon, bir okyanus plakasının başka bir plakanın altına dalmasıdır ve bu süreçte plakalar arasında büyük basınç ve sıcaklık artışı oluşur. Bu basınç ve sıcaklık, magmanın yüzeye çıkmasına ve volkanik aktivitelerin artmasına neden olur.

Atlas Okyanusunun orta kesimleri

Bu bölge, Orta Atlantik Sırtı olarak bilinen bir okyanus ortası sırt sisteminin bir parçasıdır. Okyanus ortası sırtları, iki tektonik plakanın ayrıldığı ve yeni okyanusal kabuğun oluştuğu yerlerdir. Bu ayrılma sırasında magma yüzeye çıkar ve yeni volkanik ada zincirleri oluşturur. Bu nedenle, volkanik aktiviteler burada yoğunlaşır.

Akdeniz ve çevresi

Akdeniz bölgesi, Afrika ve Avrasya plakalarının etkileşimde bulunduğu bir alanı kapsar. Bu etkileşimler sonucu sıkça dalma-batma zonları oluşur. Akdeniz'deki aktif volkanlar (örneğin, Etna ve Vezüv) genellikle bu tektonik plakaların çarpışması ve dalma-batma faaliyetleri sonucu meydana gelir. Bu çarpışma ve dalma-batma olayları, magmanın yüzeye çıkmasını ve volkanik aktivitelerin oluşmasını sağlar.

Doğu Afrika

Doğu Afrika, kıtasal kabukların ayrıldığı bir bölgedir ve bu süreç Doğu Afrika Rift Sistemi olarak adlandırılır. Rift, kıtasal kabuğun uzaması ve incelemesi sonucu oluşur. Bu süreçte, yer kabuğu gerilir ve çatlar, bu çatlaklardan yükselen magma yüzeye çıkarak volkanik faaliyetlere neden olur. Doğu Afrika Rift Sistemi, bu nedenle aktif volkanlara ev sahipliği yapar.