Kıtaların Kayması Teorisi daha sonradan geliştirilerek Levha Tektoniği Teorisi ortaya çıkmıştır. Bu teoriye göre yer kabuğu üzerinde karasal ve denizel bölümler bulunan levhalardan meydana gelmiştir. Levhaların yönleri ve hızları farklıdır, bu nedenle birbirinden uzaklaşır ya da yakınlaşırlar. Deprem, Volkanizma ve sıcak su kaynaklarının levha sınırlarında olması levhaların bu hareketinin eseridir.

Kıta – Kıta Çarpışması: İki kıta birbirine doğru hareket ederse sonunda birbiriyle çarpışarak kenetlenirler. Bu olay sonucunda kıvrım dağları oluşur. Kuzey Anadolu Dağları ve Toroslar bu şekilde oluşmuştur.

Kıta – Okyanus Çarpışması: Okyanusal kabul ile kıtasal kabuk çarpışırsa daha ağır olan okyanusal kabuk mantonun içine doğru dalar. Dalma batma alanlarında derin okyanus çukurlukları ile volkanik dağlar görülür. Amerika’nın batı kıyıları örnek gösterilebilir.

Okyanus – Okyanus Çarpışması: İki okyanusal kabuğun çarpışması ile oluşur. Bu durum sonucu magma yüzeye ulaşır ve yastık lavlarını oluşturur. Bu lavlar hızla soğur ve zamanla birikerek volkanik adaları ve bunların birleşmesi ile ada yaylarını oluşturur. Japonya, Filipinler ve Hawaii adaları örnek verilebilir.

Uzaklaşan Levhalar: Üst mantodaki konveksiyonel akımlar kıtanın ortasında ortaya çıktıysa kıta zamanla ikiye bölünmeye başlar. Atlas okyanusunun ortasında magmanın oluşturduğu büyük bir sırt ve faylar vardır. Atlas Okyanusu ve Afrika’da Rift Valley (Çatlak Vadisi)