1. Lapya

Karstik kayaçların dış yüzeyindeki çeşitli şekillerdeki küçük çukurlara lapya denir.

Lapyaların içinde genellikle ayrışma ürünü olarak terra rossa (kırmızı Akdeniz) toprakları görülür.

2. Dolin

Karstik çözünmenin ilerlemesi ile yüzey yavaş yavaş çöker. Bu şekilde oluşan küçük çukurluklara dolin denir.

3. Uvala

Zaman içinde dolinlerin büyüyerek birleşmesiyle oluşan daha büyük şekillerdir.

4. Polye

Tektonik olarak aktif alanlar çözünmenin de etkisiyle genişler ve büyük karstik ovalar meydana getirir. Bu ovalara polye denir.

Polyeler genellikle sularını bir düden (subatan) aracılığı ile boşaltırlar. Bu suyun başka bir yerden çıkmasına ise karstik kaynak (suçıkan) denir.

5. Mağara

Yer altına sızan suların eriyebilen kayaçları aşındırmasıyla ortaya çıkan yer şekline mağara denir.

6. Obruk

Mağaralar zamanla çok büyürse üzerindeki ağırlığı taşıyamayıp çökebilir. Bu durumda mağara tavanı çöker ve büyük bir çöküntü alanı ortaya çıkar. Buraya obruk denir.

7. Kör Vadi

Bir akarsuyun bir düden aracılığı ile yer altına inerek sonlandığı vadi tipidir.

8. Doğal Köprü (Yer Köprü)

Mağaraların üzerindeki ağırlığı taşıyamayıp çökmesi sonucunda sağlam kalmayı başarmış sert kayaçların oluşturduğu doğal bir köprüdür.

9. Düden (Subatan)

Karstik çukurların tabanında bulunan ve buradaki yağış sularını yutan deliklere düden denir.